طنین صدایت همچنان گوش جانمان را می نوازد

 که میگفتی :"اگر ما

 میخواهیم رزمنده باشیم٬فرمانده باشیم٬پاسدار

 باشیم باید راهی را که

 شهدای ما رفتند٬این راه را ادامه بدهیم٬یکی از

 شاخصه‌های مهم

 راهی که این بچه ها رفتند راه معنویت٬راه

دلدادگی به خدا٬

معامله کردن با خدا بود."

روز عرفه، روز معرفت، روز زدودن قلب از غبار عصیان و روز خدا و خدایی شدن است و چه زیبا خدایی شدند ،آنان که از خاک کندند وبه افلاک رسیدند...چه زیبا بود معرفتت ای سردار!

تو ویارانت !در خاکِ سرزمینِ عرفات نبودید ،می دانم!

اما معرفتتان شما را از سرزمین خاکیان به آسمان برد و شدید:عند ربهم یرزقون...

عرقاتتان جای دیگری بود...در عرفات دلها هم آغوش پرندگان به فکر پرواز بودی...

چه زیبا پرواز نمودی به سمت عرفات...

چشم‏هایش پُرِ از اشك شد...

دو هفته پيش شهيد كاظمى پيش من آمد و گفت از شما دو درخواست دارم: يكى اين‏كه دعا كنيد من روسفيد بشوم، دوم اين‏كه دعا كنيد من شهيد بشوم. گفتم شماها واقعاً حيف است بميريد؛ شماها كه اين روزگارهاى مهم را گذرانديد، نبايد بميريد؛ شماها همه‏تان بايد شهيد شويد؛ وليكن حالا زود است و هنوز كشور و نظام به شما احتياج دارد. بعد گفتم آن روزى كه خبر شهادت صياد را به من دادند، من گفتم صياد، شايسته‏ى شهادت بود؛ حقش بود؛ حيف بود صياد بميرد. وقتى اين جمله را گفتم، چشم‏هاى شهيد كاظمى پُرِ اشك شد، گفت: ان‏شاءاللَّه خبر من را هم به‏تان بدهند!
فاصله‏‌ى بين مرگ و زندگى، فاصله‏ى بسيار كوتاهى است؛ يك لحظه است. ما سرگرم زندگى هستيم و غافليم از حركتى كه همه به سمت لقاءاللَّه دارند. همه خدا را ملاقات مى‏كنند؛ هر كسى يك طور؛ بعضى‏ها واقعاً روسفيد خدا را ملاقات مى‏كنند، كه احمد كاظمى و اين برادران حتماً از اين قبيل بودند؛ اينها زحمت كشيده بودند.
ما بايد سعى‏مان اين باشد كه روسفيد خدا را ملاقات كنيم؛ چون از حالا تا يك لحظه‏ى ديگر، اصلاً نمى‏دانيم كه ما از اين مرز عبور خواهيم كرد يا نه؛ احتمال دارد همين يك ساعت ديگر يا يك روز ديگر نوبتِ به ما برسد كه از اين مرز عبور كنيم. از خدا بخواهيم كه مرگ ما مرگى باشد كه خود آن مرگ هم ان‏شاءاللَّه مايه‏ى روسفيدى ما باشد.
ان‏شاءاللَّه خدا شماها را حفظ كند.
بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در مراسم تشييع پيكرهاى فرماندهان سپاه  21/10/88

چه زیبا به آرزویتان رسیدید...

 تیتر خبرها در روز عرفه این بود"تحقق آرزوی شما"

سردار احمد كاظمي، به همراه جمعي از فرماندهان سپاه پاسداران، روز نوزدهم دي ماه سال 1384 و در آستانه روز عرفه، در حادثه سقوط هواپيماي جت فالكون به شهادت رسيدند.

فرازهايي از وصيت‌نامه شهيد احمد كاظمي:

 "خدايا مرا بپذير و در جمع شهدا قرار بده... هر موقع آماده مي‌شوم چند كلمه‌اي بنويسم، آن‌قدر حرف دارم كه نمي‌دانم كدام را بنويسم. از درد دنيا، از دوري شهدا، از سختي زندگي دنيايي... راستي چه بگويم؟ سينه‌ام از دوري دوستان سفر كرده، از درد ديگر تحمل ندارد. خداوندا! تو كمك كن. چه كنم، فقط و فقط به اميد و لطف حضرت تو اميدوار هستم..."

وبهانه ای بود، این هواپیما برای"پرواز"